ZENDBRIEF AAN DE PAROCHIANEN VAN REGIO OOST (19)
Vronesteyn, woensdag 1 juli 2020.
Beste parochianen,
Ouderen onder ons weten wellicht wat een juk is. Wanneer mensen in vroegere dagen vruchten, melk of andere producten wilden vervoeren, gebruikten ze een ‘juk’. Het ‘juk’ verdeelde dan de vracht over beide kanten, zodat de vracht op de schouder in evenwicht was en de sjouwer kon zijn vracht vervoeren. Een juk als zodanig hebben wij naar het landbouwmuseum verbannen. Maar dat wil niet zeggen dat een juk niet meer bestaat. Mensen gaan dikwijls gebukt onder allerhande jukken, onder zware lasten van het leven. Ziekte of de dood van een dierbare vriend. Tegenslag op je werk. Een fout die je niet meer kunt rechtzetten. Of je ziet het even niet meer zitten. De jukken kunnen zwaar zijn.
Eigen juk — Maar dikwijls leggen wij onszelf ook een juk op! We willen van alles en nog wat. De lat van ons leven kunnen wij zeer hoog leggen. Het drukt als een zwaar juk op onze schouders. Het vermoeit ons. Hoe komen wij van die zware last af? Soms sta je versteld van je eigen kunnen. Hoe heb ik dat allemaal aangekund. Daartegenover staat dan dat vele mensen wegvluchten van alle stress en zorgen in genotsmiddelen of genotsmomenten. Ze ervaren een zwaar juk en proberen een andere wereld te scheppen.
Evangelie — ‘Komt allen tot mij die onder lasten gebukt gaan en ik zal u rust en verlichting schenken’, zegt Jezus. Geloven we dat? Hebben wij een boodschap aan dit Woord uit de mond van Jezus? Kunnen wij werkelijk bij Hem onze stress, onze vele zorgen en alles wat zwaar weegt op onze schouders bij Hem kwijt? Zo ja, hoe doet Hij dat? Welke toverformule gebruikt Hij?
Rust en kracht — Mensen vinden hier in de gemeenschap rust en kracht: in die ene zin, in een tekst of lied en dat blijft hangen en nemen ze mee, als brandstof voor de komende week. Maar meer, veel meer! Juist in het vieren van de sacramenten komt Jezus naar ons toe en neemt Hij plaats in ons hart. Met zijn aanwezigheid, zijn liefde, o.a. in de eucharistie, het gebroken Brood! Zo kán Hij zeggen: ‘Ik zal jullie rust en verlichting schenken’.
Gemeenschap — Zo komen wij bijeen. Altijd in zijn Naam. Denk niet dat de kerk gesloten is. De kerk opent in de Naam van Jezus haar deuren voor alle mensen, die belast en beladen zijn. Denk niet: Oh uitvaarten worden niet meer in de kerk gevierd, maar in aula van de begrafenisonderneming of crematorium. Niets van dit alles: onze kerk, het hart van de gemeenschap zet haar deuren wagenwijd open, zo kunnen wij de Heer ontvangen, want wij allen zijn mensen die belast en beladen zijn door het leven van alle dag. Dat geldt voor jong en wat ouder!! Voor iedereen!!
Een hartelijke groet — Pastoor Walter Broeders
PS: Stuur deze brief gerust door (als email of in uitgeprinte vorm) aan belangstellenden die geen volger van de weblog zijn.
KERKZANG RECHT UIT HET HART (14)
Thea Epskamp — ZO VRIENDELIJK EN VEILIG ALS HET LICHT — (beluister uitvoering)
Dit lied is mijn lievelingslied. Altijd als ik het zing, raakt het me door zijn eenvoud en door de zo intiem ervaren relatie met God. En de melodie beweegt mee met de woorden, draagt de tekst.
Het lied begint met te zeggen, hoe God voor de ik-persoon is: als licht, als een mantel, zó vriendelijk, veilig en beschuttend. Dat zijn geen theologische bewoordingen, maar persoonlijke ervaringen: zo heb ik ‘mijn God’ leren kennen in mijn leven.
Aan het eind van het eerste couplet gaat de tekst over in een gebed: draag mij, want waar zou ik zijn zonder U, zonder uw troost en uw bevrijdende kracht; U bent het die mij telkens weer op mijn benen zet, die mij inspireert met vertrouwen (‘uw vrede’) en met vreugde om wat goed is en blijft.
En dan de slotbede: ‘Wees Gij vandaag mijn brood zowaar Gij leeft’. In het Onze Vader bidden we: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’. Voor (te) veel mensen in onze wereld betekent dat: geef ons in godsnaam te eten! Maar het is breder dan dat: geef ons wat wij nodig hebben om het leven te leven met alles wat er op ons pad komt, dag in-dag uit.
Het lied bidt, dat God zélf mijn voedsel voor onderweg mag zijn, want: uiteindelijk draait het in mijn gebed om U, en bent U het zelf die mij tot bidden brengt.
Zo lang we nog niet samen mogen zingen in de kerk, kunnen we dit lied misschien als een persoonlijk gebed nemen.
Zo vriendelijk en veilig als het licht,
zo als een mantel om mij heen geslagen,
zo is mijn God; ik zoek zijn aangezicht,
ik roep zijn naam, bestorm Hem met mijn vragen,
dat Hij mij maakt, dat Hij mijn wezen richt.
Wil mij behoeden en op handen dragen.
Want waar ben ik, als Gij niet wijd en zijd
waakt over mij en over al mijn gangen.
Wie zou ik worden, waart Gij niet bereid
om, als ik val, mij telkens op te vangen.
Ik leef niet echt als Gij niet met mij zijt.
Ik moet in lief en leed naar U verlangen.
Spreek Gij het woord dat mij vertroosting geeft,
dat mij bevrijdt en opneemt in uw vrede.
Ontsteek die vreugde die geen einde heeft,
wil alle liefde aan uw mens besteden.
Wees Gij vandaag mijn brood, zowaar Gij leeft –
Gij zijt toch zelf de ziel van mijn gebeden.
ZWAKKE MENS — KORTE CATECHESE (2)
Hoe kijkt God naar zogenaamd zwakke mensen? Verrassend anders dan wij: Hij heeft een zwak voor hen!
Gelukkig houdt Jezus van alle mensen en nodigt Hij ze liefdevol uit bij Hem te komen voor rust en verlichting. Wie heeft dat nu niet nodig? — Bas van Pampus, pastoraal werker