ZENDBRIEF AAN DE PAROCHIANEN VAN REGIO OOST (20)
Vronesteyn, woensdag 8 juli 2020.
Beste parochianen,
Op donderdag 8 juli viert de Kerk het feest van de Martelaren van Gorcum. Tijdens de opstand van 26 juni 1572 namen de geuzen de stad Gorinchem in. Hoewel door de bezetters geloofsvrijheid was toegewend, werden 17 priesters, twee lekenbroeders gevangen genomen en gemarteld. Op 9 juli 1572 werden zij bij Den Briel opgehangen in een turfschuur.
Trouw — De Martelaren van Gorcum waren ten diepste overtuigd van de liefde van God, die voor alle mensen bestemd is. Zij hadden zich ingezet voor de verkondiging van Gods heil en het sacrament van boete en verzoening toegediend. Zij hadden zich zo ingezet om mensen bij de Heer te houden, door zielzorg en gebed. Het geloof de aanwezigheid van de Heer in de eucharistie was dierbaar voor hen, alsmede de eenheid door de verbondenheid met de opvolger van Petrus in Rome.
Heilig — Op 14 november 1675 zijn ze zalig verklaard, maar uiteindelijk op 29 juni 1867 door paus Pius IX heilig verklaard. A.s. zaterdag 11 juli is de jaarlijkse bedevaart: kardinaal Eijk is hoofdcelebrant en onze bisschop de concelebrant. Door de corona-crisis kan dit niet door iedereen ter plekke meegevierd worden. Daarom is er een livestream te volgen.
De parabel van de zaaier — Eigenlijk zie ik ook een verbinding met het evangelie van a.s. zondag: de parabel van de zaaier. In de tijd van Mattheus had de meerderheid van de Joden geen oren naar de boodschap van het Evangelie en geen begrip voor een christelijke wijze van leven. Ze hoorden wel, maar wilden niet luisteren, ze zagen wel, maar wilden niet kijken. Het zaad van Gods woord was aan hen niet besteed.
God is genereus — In het beeld van de zaaier mogen wij God aan het werk zien. Hij spreidt zijn Woord genereus over de hele wereld uit, over alle velden en wegen, waar de mensen ook maar wonen. Overal kunnen zij het horen. Maar o zo vaak wordt de boodschap niet gehoord: het zaad valt op de weg, waar het kapot wordt getrappeld, valt op de rotsgrond, waar het geen wortel kan schieten, of tussen de distels, die het overwoekeren.
Hoopvol — Maar het zaad van God wordt nooit tevergeefs gezaaid. Gods woord is als de regen en de sneeuw, die vanuit de hemel de aarde komen drenken. Het keert niet onverrichterzake naar de hemel terug. Dat betekent: trouw blijven aan jouw geloof en aan de viering van de eucharistie, genereus erover durven te spreken en niet bang zijn, dat de ander het Woord van het Evangelie niet direct wil of kan horen en verstaan. We moeten blijven zaaien. Zonder terughoudendheid. En als het om jongeren gaat dan moeten wij hun vooral veel vertrouwen geven en geduld hebben dat het zaad zal ontkiemen, op zal schieten en vrucht mag dragen. Laten wij toch vooral blijven zaaien! Want als wij niet meer zaaien, is er zeker niets te oogsten.
Een hartelijke groet — Pastoor Walter Broeders
PS: Stuur deze brief gerust door (als email of in uitgeprinte vorm) aan belangstellenden die geen volger van de weblog zijn.
MET BLOED GETUIGEN — KORTE CATECHESE (3)
Sint Laurentius en Sint Jan: wie waren zij en wat kunnen we van ze leren? En is Asia Bibi misschien een moderne Sint Jan? — Bas van Pampus, pastoraal werker